Fantastic Beasts: The Secrets of Dumbledore ︱ Κριτική

( 2022 )

Το Fantastic Beasts: The Secrets of Dumbledore, η 3η κατά σειρά ταινία, ήταν από τις πολύ-αναμενόμενες μέσα στην χρονιά με τους πιστούς φαν της μαγείας να αδημονούν να επιστρέψουν στον κόσμο που γνώρισαν κα τους μάγεψε. Δυστυχώς η ταινία δεν κατάφερε να με ταξιδέψει. Δεν κατάφερε να μου μεταδώσει το βασικό στοιχείο της ταινίας, την μαγεία.

Η ιστορία μας διαδραματίζεται την δεκαετία του 1930 όπου ο σκοτεινός μάγος Gellert Grindelwald (Mikkelsen), και πρώην σύντροφος του Albus Dumbledore (Jude Law), επέστρεψε απαλλαγμένος από τα εγκλήματά του από τη Διεθνή Συνομοσπονδία Μάγων (ICW) και βάζει το σχέδιο του σε εφαρμογή για να εξαπολύσει επίθεση κατά των Μαγκλ. 

Ξέρετε όταν πηγαίνεις να παρακολουθήσεις μια ταινία μαγείας, μια ταινία που αποτελεί ακόλουθο ενός τεράστιου έργου που ονομάζεται Harry Potter, περιμένεις να εκλάβεις αυτή την μαγεία. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν υπήρχε και η ταινία θύμιζε περισσότερο σαν μια ταινία πολιτικής παρά μαγείας. Μάχες και ξόρκια ήταν περιορισμένα και ελάχιστα ή όταν εκτελούνταν ήταν μικρής διάρκειας και οι μάχες τελείωσαν σε χρόνο μηδέν. Τελείωναν πριν προλάβεις να τις ευχαριστηθείς. Επίσης, η ενδυμασία δεν παραπέμπει σε μάγους αλλά σε γιακάδες υπαλλήλους.

Ο Mikkelsen αντικατέστησε τον Johnny Depp στον ρόλο του Gellert Grindelwald και πέρασε και δεν ακούμπησε. Ένας κακός μάγος που μόνο φόβο δεν μεταδίδει αλλά περισσότερο μοιάζει με επιχειρηματία που κινείται ύπουλα στην πολιτική σκηνή προκειμένου να προωθήσει και επιβάλλει τα συμφέροντα του.

Μπορώ να πω ότι υπήρχαν κανα 3 σκηνές που προκάλεσαν το γέλιο του κοινού, αλλά 3 σκηνές δεν κάνουν την ταινία, ένα πουλί δεν φέρνει την Άνοιξη.

Σκηνοθεσία: David Yates

Σενάριο: J.K. Rowling, Steve Kloves

6,5/10  ( Υπόθεση )